| Waar begin ik? Na de zomer van 2019 kreeg ik overal pijn. En de pijn werd steeds erger. Een verschrikkelijke, verstikkende, krampachtige pijn. Vooral in mijn gewrichten maar ook in de spieren. Ik kreeg last van (pees-)ontstekingen die 6, 7, 8 maanden konden duren en zonder enige aanleiding leken te ontstaan. In de auto over mijn schouder kijken gaf een nekblessure van 5 maanden. Soms schoot er kramp/pijn in een voet, tijdens het lopen, waardoor ik niet verder kon. Zomaar, opeens. Yoga doen werd een hel. Yoga is, behalve mijn passie, ook mijn bron van inkomsten. En als yogadocent sta je in de kijker, dus ik probeerde het zo goed als ging te verbloemen. Ik had continue pijn, maar tijdens de yogalessen ging het een paar tandjes omhoog. Geen enkele yogaoefening was pijnloos. Toch blijven glimlachen. Binnen zowel de reguliere als de alternatieve geneeskunde werd ik van het kastje naar de muur gestuurd: de overgang (aanstellerij), stress (het is je eigen schuld)… Er was vreselijke pijn, extreme vermoeidheid (met de fiets naar de yogastudio, zo’n 15 minuten, was teveel), migraineaanvallen, maagproblemen. Als yogadocent met meer dan 15 jaar ervaring ken ik mijn eigen lijf. Maar niemand luisterde naar me. Uiteindelijk kreeg ik een pijnstiller, diclofenac, waardoor ik enigszins kon functioneren. Dat heb ik meer dan een half jaar dagelijks geslikt. Net na afgelopen zomer (2023) kreeg ik er nachtelijke neusbloedingen bij. Met die klacht kwam ik bij een andere huisarts terecht. Hij wilde bloedtesten doen. Eerst kwam er uit: alles in orde. Maar meteen maandagochtend, na het weekend, belde hij terug: de ziekte van Lyme was vastgesteld. Met twee besmettingen: de eerste een aantal jaren geleden (waarschijnlijk zomer 2019, net voor Covid) en de tweede in de zomer van 2023. Dat maakte het chronische Lyme. Mentaal stortte ik in. Ik kon even helemaal niks meer. Toch gaf ik yogales en gingen de bedrijfsmassages door. Maar alles zo minimaal mogelijk. Ik ben letterlijk over al mijn grenzen gegaan. Tot ze zo goed als niet meer bestonden. Inmiddels zijn we een half jaar verder, heb ik meerdere antibioticakuren gehad en alternatieve behandelingen uitgeprobeerd. Het een werkte beter dan het andere. Drie weken geleden vertrok ik naar India, om mijn leraar Swami Yogananda te bezoeken. Bij aankomst in de bergen, in Swamiji’s energieveld, werd ik prompt doodziek. Het werd een intense en volledige detox van twee weken. De dag voor vertrek terug naar Delhi was ik eindelijk weer mezelf – maar dan echt. Ik heb geen pijn meer in mijn lijf (behalve gezonde spierpijn), ben redelijk helder, mediteren gaat weer goed en ik heb inspiratie! |
