Als je op sociale media het woord yoga intoetst, krijg je voornamelijk foto’s van jonge vrouwen in strakke yoga outfits die in de meest ingewikkelde houdingen staan. Hartstikke mooi! Alleen daar gaat het bij yoga natuurlijk niet om.
Als je bij mij yogalessen volgt, wil ik je de yogahouding laten erváren. Van binnenuit, als het ware. Ik leer je hoe je de houding opbouwt, waar je ruimte maakt, waar je je kracht inzet. En daarvoor gebruik ik nauwelijks anatomische krachttermen.
Met yoga probeer je jouw levensenergie of prana bewust op een bepaalde manier door je lichaam te sturen. Daarom werken we naar maximale flexibiliteit – maximaal voor jouw lichaam op dit moment. We hebben kracht nodig om in de yogahouding te blijven, staand, zittend of liggend.
Je probeert in mijn yogalessen dus zoveel mogelijk ruimte te maken in je lichaam om zo de energie te kunnen sturen. En dan dekt “schaambeen op de mat en borstbeen omhoog” niet altijd voldoende de lading.
Zo schijnen we soms in de yogales vanuit ons borstbeen het Batmanlogo in de lucht (geeft in Urdhva Mukha Svanasana fijn ruimte in de onderrug). Of we doen de Jane Fondasana (google Jane Fonda maar eens). Er is een scene uit een Lethal Weapon waarbij Mel Gibson aan zijn armen wordt opgetakeld, ook een mooie referentie (al heb ik laatst alle films nog eens bekeken en kon ik het niet terugvinden… wordt vervolgd). Ook is er een dingetje met frietjes en vegan mayonaise (avond yoga) of een croissant en warme chocolade (ochtend yoga).
Als ik zie dat er al veel ruimte is, gaan we inzetten op kracht. Wel blijven glimlachen 🙂
Aan de andere kant bouw ik graag ondersteuning voor je, zodat je altijd veilig mee yoga kan doen ook met een blessure, bijvoorbeeld. Ik denk dat mijn achtergrond als beeldend kunstenaar maakt dat ik het zo leuk vind om te bouwen met yogaprops of onconventionelere attributen, zoals laatst, toen ik een halfvolle theepot liet balanceren op de voeten van Manja in Sarvangasana.
En daar post ik dan een foto van op sociale media…